ถ้ำพญานาค!! เส้นทางลี้ลับ สู่ประตูเมืองบาดาลของพญานคราช "แม่น้ำโขง" เมืองหนองคาย!!
ถ้ำดินเพียง (ถ้ำพญานาค) วัดถ้ำศรีมงคล อ.สังคม จ.หนองคาย
“ถ้ำดินเพียง” หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า “ถ้ำพญานาค” ถูกพบโดย ลุงคำสิงห์ เกศศิริ ซึ่งเดิมเป็นเจ้าของผืนดินบริเวณปากถ้ำ ต่อมาได้ยกที่ให้กับทางวัดศรีมงคล และพัฒนาจนเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญอีกแห่งหนึ่งในจังหวัดหนองคาย
สาเหตุที่ได้ชื่อว่าถ้ำดินเพียง เนื่องจากถ้ำแห่งนี้เป็นถ้ำใต้ดินและปากทางเข้าถ้ำอยู่เสมอดินในระดับปกติ ทำให้หลายคนมักเข้าใจว่าเป็นเพียงหลุมธรรมดา ส่วนสาเหตุที่ชาวบ้านเรียกว่า “ถ้ำพญานาค” นั้น ก็เพราะว่าภายในถ้ำนั้นมีโพรงซึ่งมีลักษณะคล้ายรูอยู่มากมาย ซอกซอยแบ่งแยกออกไปทั่วบริเวณ โดยแต่ละรูสามารถเชื่อมทะลุถึงกันได้อย่างน่าอัศจรรย์ และขนาดรูนั้นก็ใหญ่กว่าตัวคนเพียงเล็กน้อย ดูๆ ไปเหมือนกับเส้นทางการเลื่อยของงูใหญ่หรือพญานาค มากกว่าจะเป็นทางสัญจรของมนุษย์ แถมโพรงเหล่านี้ยังมีน้ำไหลเอื่อยไปตามทางอีกด้วย ประดึงว่าช่วยให้พวกงูเลื่อยไปมาได้สะดวกขึ้น และเมื่อนำมาพิจารณาประกอบกับเรื่องเล่าต่างๆ แล้ว ทำให้เชื่อได้ว่า ถ้ำแห่งนี้ต้องเป็นที่อยู่และที่สัญจรของพญานาคแน่นอน
จากเรื่องเล่าในอดีต
จากเรื่องเล่าดังกล่าวทำให้ทราบว่า ถ้ำแห่งนี้สามารถใช้เดินทางไปยังเมืองใต้บาดาลของพญานาคซึ่งอยู่ใต้แม่น้ำโขง จึงได้ทีผู้เล่าถึงสิ่งอัศจรรย์ต่อมาอีกว่า...
...ณ ถ้ำแห่งนี้ เป็นเส้นทางที่พระธุดงค์จากเมืองลาวใช้ข้ามฝั่งลอดใต้แม่น้ำโขงมายังเมืองไทย แต่พระที่ผ่านเข้าออกได้จะต้องเป็นพระอภิญญา เป็นผู้มีศีลอันแก่กล้าเท่านั้น จึงจะสามารถมองเห้นเส้นทางสัญจรดังกล่าวได้
แต่ก็มีบ้างที่พญานาคนึกอยากที่จะเปิดบ้านเมืองให้มนุษย์ดู อย่างกรณีเรื่องเล่าของสามเณรรูปหนึ่ง ณ ถ้ำแห่งนี้ สามเณรเห็นว่าบรรยากาศร่มรื่นและดูสงบดี จึงมักจะมานั่งท่องหนังสือสวดมนต์อยู่บริเวณปากถ้ำเป็นประจำ อยู่มาวันหนึ่งได้มีสามเณรจากที่ใดไม่ทราบเดินออกมาจากถ้ำ และได้เอ่ยชวนให้เข้าไปเที่ยวภายในถ้ำ สามเณรจึงวางหนังสือลงแล้วตัดสินใจเดินตามเข้าไป เมื่อเข้าไปเพียงสองร้อยกว่าเมตรก็ได้พบเสาศิลาขนาดใหญ่ตั้งเป็นแถว สามเณรจึงนับเสาหินไปเรื่อยได้หลายร้อยเมตร ขณะที่เดินนับอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงน้ำไหลอยู่เบื้องบนศีรษะและมีเสียงเรือวิ่งด้วย จึงถามสามเณรผู้พาเข้าถ้ำว่าเสียงอะไร และได้รับคำตอบว่าข้างบนนั้นเป็นแม่น้ำโขง ถ้ำที่เรากำลังเดินอยู่นี้เป็นถ้ำที่อยู่ใต้แม่น้ำโขง สามารถเดินทะลุไปถึงเวียงจันทร์ได้ จากนั้นทั้งสองก็พากันเดินมาเรื่อยๆ เดินมาหลายชั่วโมงแต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะสุดถ้ำ จนกระทั่งเดินมาพบพวงมาลัยที่ห้อยลงมาจากผนังถ้ำ เณรผู้สวดมนต์ก็คว้าพวงมาลัยนั้นเอามาคล้องคอไว้ ทันใดนั้นเองก็รู้สึกว่าตนเองถูกดึงลอยขึ้นไปข้างบน มารู้ตัวอีกทีก็มานอนอยู่บนเรือของคนล่าปลาบึกแล้ว คนในเรือต่างพากันตกใจ ถาเณรว่าไปไงมาไงถึงได้มาอยู่ในน้ำ เณรก็เล่าให้ฟังตั้งแต่ต้น ระหว่างเล่าเณรได้เหลือบไปเห็นเณรผู้พาเข้าถ้ำกลายเป็นปลาบึกยักษ์ไปเสียแล้ว แล้วชาวประมงก็พาเณรมาส่งที่วัด เป็นเรื่องที่เล่าสู่กันฟังเมื่อนานมาแล้ว
ที่มา http://www.tnews.co.th
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น